گلنوش خالقی در ۱۷ دی ۱۳۱۹ در تهران زاده شد. او در سال ۱۳۳۰ به هنرستان موسیقی ملی راه یافت و فراگیری ساز پیانو را آغاز نمود. از استادان وی در هنرستان میتوان به حسین صبا، جواد معروفی، و مصطفی کمال پورتراب اشاره کرد. وی در سال ۱۳۳۸ پس از دریافت دیپلم هنرستان موسیقی ملی، با رتبهٔ نخست به هنرستان عالی موسیقی راه یافت و تحت تعلیم امانوئل ملیک اصلانیان قرار گرفت. گلنوش خالقی پس از یک سال دیپلم هنرستان عالی موسیقی را نیز با رتبهٔ نخست دریافت نمود. پس از آن بهعنوان دستیار استاد، به آموزش پیانو و سرایش در هنرستان عالی موسیقی مشغول شد.
گلنوش خالقی در سال ۱۳۴۱ برای ادامه تحصیلات موسیقی به اتریش سفر کرد و در آکادمی موتزارتئوم سالزبورگ به تحصیل در رشتهٔ رهبری کر پرداخت و پس از ۳ سال به آمریکا مهاجرت کرد و در کالج اوبرلین (اوهایو) تحصیلات خود را ادامه داد. پس از آن در سال ۱۳۵۳ مدرک کارشناسی ارشد رهبری کر را از دانشگاه ویسکانسین-مدیسن در شهر مدیسون دریافت نمود. در این هنگام با رهبرانی مانند رابرت فاونتن و کورت پرستل همکاری داشت. گلنوش خالقی در دوران زندگی در آمریکا با استفان اکرت، نوازنده هارپسیکورد آشنا شد و با او ازدواج کرد.
گلنوش خالقی در سال ۱۳۵۳ به دعوت رادیو تلویزیون ملی به ایران بازگشت و گروه «هم آوازان» را برای اجرای آثار کلاسیک، ویژهٔ گروه کر و ارکستر، بنا نهاد. در هنگام کنسرت هنری گلنوش خالقی در ایران، اکرت نیز با او همکاری میکرد. فعالیت «هم آوازان» تا زمستان ۱۳۵۷ ادامه یافت. واپسین این گروه، ضبط پنهانی سرود آزادی ساخته گلنوش خالقی با شعری از فریدون مشیری بود. خاطره تلخ فروپاشیِ گروه «هم آوازان»، تا پایان زندگی گلنوش در ذهن او باقی ماند.[۱]
گلنوش خالقی پس از انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۵۸ دوباره به آمریکا مهاجرت نمود و کارهای هنری خود را در کانون دوستداران فرهنگ ایران آغاز کرد. او در سال ۱۳۶۴ با همکاری شماری از نوازندگان ایرانی و آمریکایی، ارکستر روحالله خالقی را با ۲۰ نوازنده در آمریکا بنیان گذاشت و نزدیک به پنج سال آنرا رهبری کرد. کار این ارکستر، بودجه و پشتیبان بسیار دشوار بود و باوجود استقبال خوب از اجراها ادامه کار از سال ۱۳۶۹ دیگر ممکن نشد.[۱]
در سال ۱۳۶۹ به ایران سفر کرد و قصد داشت بهمناسبت بیست و پنجمین سالگرد درگذشت پدرش روحالله خالقی، برنامههایی در تهران و شهرستانها برگزار نماید. اما به وی اجازه رهبری ارکستر داده نشد. در این هنگام به ضبط دو آلبوم موسیقی از آثار روحالله خالقی به نام می ناب پرداخت و دوباره به آمریکا بازگشت.[۲][۳]
گلنوش خالقی پس از بازگشت به آمریکا در سال ۱۳۷۰، دیگر نتوانست رهبری هیچ گروه موسیقی را بدست بگیرد. او کانون هنری روحالله خالقی را بنیان گذاشت و در واشینگتن به آهنگسازی و آموزش پیانو مشغول بود.[۲][۳]
گلنوش خالقی در اسفند ۱۳۹۷ بیانیهای در دفاع از سرود ای ایران، اثر روحاله خالقی، علیه مسئولین آستان قدس رضوی منتشر کرد و نسبت به آنچه که او «سرقت فرهنگی و هنری، دستبرد نابخردانه به یک اثر ملی، دستکاری، و متنی در تبلیغ و مداحی مذهب شیعه و امامانش»، با استفاده از موسیقی متن «ای ایران» توسط این نهاد واکنش نشان داد و آن را محکوم کرد و از مردم خواست اعتراض کنند.[۴]
گلنوش خالقی دو فرزندِ پسر به نامهای رامین (دیوید) و جولین دارد.[۱]
گلنوش خالقی، ۲۶ بهمن ۱۳۹۹ در سن هشتاد سالگی، در واشینگتن، دی.سی. درگذشت.[۵][۱]
لوریس چکناواریان ضمن اظهار تاسف از درگذشت گلنوش خالقی، اظهار داشت که «این پدر و دختر خدمت بزرگی به موسیقی ایران کردند» و او یک دوست ارزشمند را از دست دادهاست. وی همچنین از کمک و راهنماییهای گلنوش خالقی در خلق اپرای رستم و سهراب یاد میکند و میگوید که مدیون او هستم.[۶]
از جمله فعالیتهای هنری گلنوش خالقی به موارد زیر میتوان اشاره کرد:[۲]
( حسین نظری)
آموزش موسیقی اصیل ایرانی( تار و سه تار)تضمینی
در کوتاهترین زمان با کم ترین هزینه
آموزش به روش هنرستان وسایر اساتید معظم
آموزش کامل و جامع تعوری موسیقی سنتی ایران
آموزش ساده و روان دستگاها وآوازهای ردیف موسیقی ایران
آموزش نت خوانی.ریتم وضرب .تلفیق ساز وآواز وهارمونی شعر وموسیقی
آموزش همزمان آهنگ های آشنا و محلی با درس اصلی برای اشتیاق بهتر و هیجان هنرجو
آموزش در محل هنر جو هر هفته یک جلسه وزمان هر جلسه یک ساعت ونیم میباشد ...